Birden boş bir duvara bakarken kendime geliyorum,bu sessiz evde.Odanın hertarafı sen kokuyor.Bütün duvarlarda bakmaya doyamadığım yüzünü görüyorum.Her nefesi içime çekişimde gözlerim kapanıyor.Açtığımda tekrar sen.Yüzünün her ayrıntısını karşımda görmek için seni yaşatmaya çalışıyorum.İki ucu birbirine yakın tel gibi ince kaşların,sıra sıra göz kapağına değen uzun,ince kirpiklerin,kahverengi ışıltılı gözlerin,ince narin ve sivri burnun,hafif tebessümde ortaya bir cevher gibi çıkan gamzelerin ve koklamaya doyamadığım ipek siyah saçların.Senin her ayrıntını hatırlıyorum.Rüyalarımda hep benimleydin.Uyandığımda tekrar sen.Şimdi nefes almıyor olabilirsin o mezarda.Ama nefes alışının sesini bile hatırlıyorum.Ben bu yıkık dökük evde ölmeyi beklerken,seni hayalgücümle yaşatmaya devam edeceğim.And olsun.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder